Aniztasun erlijiosoa: zer eta nolako informazioa
Resumen
Erlijioa eta talde erlijiosoak sarri askotan berri bihurtzen dira, giro sekulartuaren testuinguruan hedabide gehienek kontu erlijiosoetan aparteko interesik ez izan arren. Baina berrien kontsumoaren logikan, erlijioen kontuek merkatu zabala dute zenbaitetan, batez ere eskandalu, ez-ohiko jarduera, gatazka eta bortizkerien kasuak gertatzean. Joan den mendeko 60ko hamarkadatik aurrera, testuinguru soziala eta instituzionala nabarmenki sekulartua da euskal gizartean, belaunaldien arteko jauzi ikaragarria begi bistan egonik; sekularizazioaren prozesua gertatu baino lehen zein gertatu ondoren, katolizismoarekin lotuak ez diren gutxiengo erlijiosoak sozialki ikusezinak izan dira oro har. Berriki, eta arrazoi ezberdinengatik, aniztasun erlijiosoa ageriago bilakatu denean, hedabideetako gai bihurtu da gero eta sarriagotan. Hedabideek gutxiengo erlijiosoei eskaintzen dioten arreta eta tratamendua oso esanguratsua da talde horientzat, baita gizartearen iritziak eta jarrerak eraikitzean eta zabaltzean ere. Hori kontuan izanik, artikulu honetan jasotzen dugu gutxiengo erlijiosoen ikuspuntua eta eskarmentua giza hedabideekin, hots, nola sentitzen duten beren egoeren eta errealitateen tratamendua berrietan. Ia talde guztiekin hainbat elkarrizketa eta talde-bilerak izan ondoren, kezken zerrenda bat osatu dugu, besteak beste, hurrengoak azaltzen direlarik: ikusezintasuna, oso gauza bitxia gertatu ezean, inoiz ez baitira berri; berri bihurtzean, informazioak ñabardura negatiboek kutsatuak izatea; datuen eta deklarazioen esanahia ez errespetatzea; gai honetan adituak ez izanik, hiztegia eta zenbait azalpen doiak ez izatea; informazioa eta aurreiritziak nahastuta agertzea sarri askotan. Gure lanaren azken partean, funtsezko galdera bati eusten diogu: badago oinarririk kezka horietan? Galdera horri heltzeko, azken bost urteetako bertako zenbait hedabideren (Vocento Taldearenak, Gara, Deia, Berria) jarduera aztertu dugu, baita gai honetaz komunikabideen jarduera jarraitzen duten behatokien informazioa ere.
Descargas
INGURUAK es una revista de Acceso Abierto, lo que significa que es de libre acceso en su integridad inmediatamente después de la publicación de cada número. Se permite su lectura, la búsqueda, descarga, distribución y reutilización en cualquier tipo de soporte sólo para fines no comerciales y según lo previsto por la ley, sin la previa autorización de la Editorial (Asociación Vasca de Sociología y Ciencia Política) o la persona autora, siempre que la obra original sea debidamente citada (número, año, páginas y DOI si procede) y cualquier cambio en el original esté claramente indicado. Cualquier otro uso de su contenido en cualquier medio o formato, ahora conocido o desarrollado en el futuro, requiere el permiso previo por escrito de la persona titular de los derechos de autoría.